Foto's
https://photos.app.goo.gl/RQxLs7Mu6xUjwxX43
Als Mozes niet naar de berg gaat , gaat de berg naar Mozes.……
Wie kent er niet dit Nederlands gezegde! En vandaag 22 april was het zover. De berg… dat was de ZVMV en Mozes was voor deze gelegenheid Jan. Het was een goed idee van Henk en Paul om bij een van onze ritten een bezoek te brengen aan Jan, die zoals wij weten in Sterrebosch in Thorn verblijft. We kwamen bijeen in café Salden in Limbricht, een gezellig oud en bruin café dat vaker dienst gedaan heeft, als vertrekpunt voor een rit. Limbricht zodat onze vrienden uit midden Limburg niet steeds hoeven af te zakken naar het uiterste zuiden van onze provincie.
Om 10.30 waren de eerste motoren present en werd de zondagse rust in Limbricht verstoord door geronk van motoren. Motoren van allerlei pluimage: ik zal geen opsomming geven, want dan ben ik bang, dat ik problemen krijg met deze of gene, die zijn merk niet in de opsomming vindt. Ik wil voor twee merken echter een uitzondering maken: de BSA, die voor de eerste keer mee reed en die het follow-up systeem direct wist toe te passen. Jammer dat hij onderweg een deel van zijn telescoopvering verloor. Daarom de hulp ingeroepen van een van onze techneuten: Karl. Die constateerde geen gevaar voor de berijder. Een tweede merk wil ik niet vergeten, dat was het kleine maar dappere 98 cc dkw-tje (ik zie Patrick al glunderen). Het motortje werd bestuurd door Joanita, die er lustig oplos knetterde en die zonder problemen de eindstreep haalde.
De rit ging over kleine weggetjes, ik kan ze echt niet meer vinden of opnoemen. Daarvoor zal de Garmin van Henk wel een oplossing bieden, want Henk slaat alle ritten op in een database. Dus wil je de rit nog eens narijden houd je dan vriend met hem.
Na een 30 km werd even gepauzeerd. We konden onze blaas ledigen en weer bijtanken met een flesje gekoelde drank uit de EHBO-bak van Joost. Ook de bijbehorende wafels werden in dank aangenomen en verorberd.
De tocht ging verder: we tuften door de landstreek van onze Belgische buren. Heel mooi die rustige weggetjes met veel natuurschoon. Na Kessenich kwam Thorn in zicht. Daar moesten onze motoren nog een proeve van bekwaamheid afleggen over de authentieke kasseien. Gelukkig slaagden alle rijders: er waren geen onderdelen verloren en degene, die daarom een magneet achter zich sleepte kon niets vangen.
Tegen 13.00 uur knetterden we het terrein van Sterrebosch op. Geamuseerd keken vele cliënten naar de invasie motorrijders. Netjes reden we langs het paviljoen en zie daar: om de hoek zat een glunderende Jan te midden van zijn familie. Snel werden de motoren gestald en voorzien van een lekmatje, dat voor deze gelegenheid gemaakt was door Mariet de vrouw van Paul.
Er werden handen geschud en woorden van weerzien gesproken. Binnen werden we onthaald op een kop soep een broodje kaas of ham. Tijdens het nuttigen had ik de gelegenheid om een woordje tot Jan te spreken en om zijn vriendin te bedanken voor al de goede zorgen voor Jan. Dit bedanken kon ik onderstrepen met een bouquet bloemen, namens onze vereniging. Plotseling rende iedereen naar buiten…….wat gebeurde er??? Wel onverwacht kwam er een stortbui over de gestalde motoren en ..op de aanwezige motorpakken, die in allerijl naar binnen gehaald werden. Gelukkig bleef het bij die ene bui!
Het deed Jan zichtbaar goed al deze belangstelling en hij bedankte iedereen voor de komst naar Sterrebosch en trakteerde de aanwezigen nog op een heerlijk stuk vlaai met koffie. Hij sloot af met de woorden: “De ZVMV is een fantastische vereniging en ik hoop jullie nog vaak te zien en mogelijk nog eens te bezoeken!”
Om half drie vertrok de hele kolonne weer, uitgezwaaid door Jan en familie. In elk geval is dit bezoek voor herhaling vatbaar ook zonder soep en vlaai!
Zonder problemen reden we via allerlei omwegen (wel mooi) terug naar café Salden in Limbricht, alwaar we onder het genot van alcoholvrij bier nog nakaartten over de afgelopen uren.
Henk en Paul (en assistentie) bedankt voor de mooie tocht en de goede organisatie.
John van de Warenburg