31-03-2019 Openingsrit

[ZVMV]

Link naar de foto's

https://photos.app.goo.gl/wGpfgTUXGSEpkcpk6

Openingsrit 2019 door John van de Warenburg

Heeft de openingsrit van de ZVMV een vaste datum?
Ja, eigenlijk zijn we het motorseizoen begonnen met deze rit als de zomertijd ingaat .Soms wordt hij verzet wanneer de weersomstandigheden dermate slecht zijn, dat een rit niet meer aangenaam is.
Maar deze keer was het goed weer!
Natuurlijk helpt het weer altijd een handje maar de openingsrit wordt meestal goedbezocht .Zo waren er dit jaar wel 25 motoren , die meereden.
Ik zie bij de start altijd meer mensen staan. Zijn dat allemaal leden die niet mee rijden?
Neen we worden vaak uitgezwaaid door een vaste fanclub inclusief onze hoffotograaf. Heel vaak zie je dan ook Kobus. Dat is een van de oprichters van de vereniging , die nog steeds op hoge leeftijd een zwak heeft voor motoren en de club.
Jullie zijn een oldtimerclub. En toch zie ik vaak niet-oldtimers meerijden.
Je hebt gelijk de club is bedoeld voor oldtimers. Maar de machines van de voor- en achterrijders moeten erg bedrijfszeker zijn. Vandaar….

Hoe weten jullie welke route je moet volgen?
Nadat de route is gecontroleerd door degenen(n) die de route maakte(n) gaan we rijden volgens het follow-up systeem.
Follow-up… wat moet ik me daarbij voorstellen?
Er is een vaste voorrijder en een vaste achterrijder en die blijven de hele rit op hun positie. Iedereen rijdt russen deze personen in, allemaal achter elkaar. Bij kruisingen, splitsingen en andere (mogelijke) onduidelijke situaties wijst de voorrijder een plek aan. De motorrijder die achter de voorrijder(s) rijdt moet op deze plek stil gaan staan (in de richting van de route) en functioneert zo als ”wegwijzer” .De wegwijzer blijft staan totdat de achterrijder(s) langskomt en sluit dan weer achter in de groep aan. (maar wel voor de achterrijder(s)
Dit lijkt me een heel bruikbaar systeem. Bestaat het al lang?
Ja, het is nog van voor de tijd van mobiele telefoons en andere GPS-apparaten. Het werd ontwikkeld in Engeland bij de Roadrunners van Southhampton. Het was Mc Donald Faster, die het systeem had bedacht en het op 1-4-1935 bij de Kingsrun in praktijk bracht!
Jullie startten vanuit In den Hof. Nu niet direct bepaald landelijk gelegen!
We startten inderdaad vanuit In den Hof. Maar dat hoeft niet altijd. Het is de organisator van de rit, die vertrekplaats, pauzeplaat en eindpunt bepaalt. Meestal geeft genoemde organisator vooraf een korte briefing. Hij geeft dan aan, hoeveel km de rit gaat worden, waar de pauzeplaats is en andere huishoudelijke mededelingen.

En hoe ging de openingsrit dit jaar?
We reden via binnenwegen (zo min mogelijk verkeerslichten) naar Nuth, vervolgens Terstraten. Prachtige natuur en vooral veel mooie vakwerkhuizen naar Ulestraten. Daar pikten we een van de oudste leden op die een stuk met de rit meelifte.
Op vele plaatsen zagen we de bloesem al ontluiken hetgeen een speciaal voorjaarsgevoel geeft. Maar ja als motorrijder kun je niet te veel oog hebben voor de omgeving. Je moet steeds je aandacht bij het verkeer houden . Zeker met oldtimers, waarvan de remmen ook nog uit vervlogen tijden stammen.

Heb je nog opvallende dingen onderweg gezien?
Nou niet direct maar wel zag ik nog een vliegtuigje vlak langs de weg opstijgen. We reden namelijk langs de startbaan van vliegveld zuid Limburg. Ook reden we over mooie maar smalle weggetjes langs de dijken van het kanaal. We waren inmiddels via Schipperskerk en andere plaatsen langs de Maasband noordwaarts gereden.

Jullie vertrokken met zon. Maar is dat zo gebleven?
Neen naarmate we meer noordwaarts!! Reden verdween de zon en het werd behoorlijk koud op de machines. Zo koud dat onze enige vrouwelijke motard (op een klein maar pittig machientje) besloot de rit na de pauze niet af te maken.
Pauze! Daar waren jullie zeker aan toe en waar was dat?
Inderdaad de temperatuur en het ontbreken van de zon deed ons verlangen naar een warme plek, En die was er in de vorm van de uitspanning De Hompesche Molen. Alleen de warme plek ontbrak . De uitbater had begrepen, dat wij alleen gebruik zouden maken van het zaaltje, bij slecht weer. En dat was in zijn ogen regen! Dus gingen we met z’n allen op de binnenplaats zitten enigszins uit de wind.

En…goed gegeten voor een billijke prijs?
Tja, dat blijkt toch vaak een probleem als je met een groep zo’n etablissement aandoet. Ondanks duidelijk afspraken loopt de boel vaker in de soep en dan vooral de tijd die we hebben in de pauze. Maar deze keer was de soep, de kroketten , de koffie enz. goed verzorgd en we hoefden niet al te lang te wachten. Ja, in die kou is elke minuut al lang.
Alleen het afrekenen gaf problemen. De waard wilde alleen afrekenen per groep! Nou dat is nogal een ingewikkeld gedoe …zeker als de prijzen vooraf niet bekend zijn

Ik begrijp dat er ook op de terugweg geen pechgevallen zijn geweest.
Neen alle machines en hun berijders hebben de tocht zonder problemen kunnen uitrijden. Zelfs de zon kwam weer tevoorschijn en versierde het landschap met mooie kleuren.
Hoe ging het verder met de route?
Na de pauze reden we weer zuidwaarts vanaf Stevensweert richting Brachterbeek en zo naar de Duitse grens in Waldfeucht. Door de stille en deels verlaten dorpjes, waarvan ik nog nooit gehoord had (Kling, Stahe enz.} passeerden we bij Gangelt weer de Nederlandse grens. Als laatste obstakel waren de nieuwe en in aantal vele verkeerspleinen in de buurt van Brunssum en de nieuwe buitenring. Maar onze voorrijders loodsten de groep netjes tot het eindpunt bij In Den Hof.

En beviel de rit?
Ik mag wel zeggen een mooie rit, die weer ging door , voor mij onbekende plaatsen met hele stukken mooie natuur. Natuurlijk moesten we om snelwegen en ander grote verkeersaders te vermijden ook wel door buitenwijken of industrieterreinen. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de mooie natuur, die we daarna weer zagen.
En natuurlijk is het altijd fijn om na en lange winter je motorvrienden weer te zien , trots op hun vehikels.

Tot slot Dank aan de achterrijders (Joost en Lou) en chapeau voor de organisatoren (Henk en anderen)!