Heibloem rit 09-07-2017

[ZVMV]

Foto's

https://photos.app.goo.gl/CIkuWliDyuWgeVF22




Van een appel en nog veel meer…..

Het was 9 juli. Vandaag gaat de ZVMV een rit maken in midden Limburg. Samen met Wiel had Anton de organisatie van deze rit. Wiel had alvast voor mooi weer gezorgd…naar zijn zeggen door een worst te schenken aan de clarissen.

Omdat de Heibloemrit voor mij altijd negatieve verrassingen had ( helm vergeten, tom-tom defect waardoor langer zoeken enz.) wilde ik deze keer alle stress voor zijn. Daarom had ik de avond van te voren de bandenspanning gecontroleerd, de tank vol gemaakt, de machine al op de trailer gezet enz. Mij kon dus niets meer gebeuren!!
Dat had ik gedacht. Ik was ruim op tijd thuis vertrokken!! Maar bij Ten Esschen ging het toch nog mis: doorgaand verkeer richting Eindhoven afgesloten…volg 10.
Dan maar 10 volgen , terwijl een stem in de auto voortdurend riep: ”Maak een U-bocht”
10 bracht me eerst weer terug naar Heerlen, vervolgens richting Voerendaal en Maastricht.
De tijd tikte maar verder. Zou ik dan weer te laat komen? Via vliegveld Aachen Airport kwam ik in de buurt van Kerenshei weer op de goede weg. Althans volgens mijn geweten in de auto.
Zo kwam ik nogal gestresst bij ons vertrekpunt in Heibloem waar al een groot aantal mede coureurs stonden te wachten. Vlug de motor afladen…dat had je gedacht..bij het afladen knapte de kabel van de voorrem. Ik hoorde nog iemand mompelen van: achterstallig onderhoud!” en dat deed pijn, te meer omdat ik in dezelfde week de machine had gecontroleerd en er alvast een proefrit van 40 km had gemaakt.

Maar in zo’n situatie leer je de zvmv pas echt kennen: in een mum van tijd stonden er enkele leden om de fiets en repareerden ter plekke het euvel. Gelukkig had ik een reserve binnenkabel bij me, zodat de spontaan aangeboden kabel van een van de medereizigers niet gebruikt hoefde te worden.
Maar goed, iets na de geplande tijd konden we , na een briefing van Anton met ongeveer 20 motoren starten.

Voor mij reed een voor mij onbekende dame op en grijsgroen motortje. Het was voor haar de eerste keer dat ze meereed. Ik hoop niet de laatste keer, want na luttele meters weigerde het machientje verder te gaan en werd ze door de bezemwagen (bestuurd door Chris, de zoon van Wiel) weer terug gebracht.
De motoren liepen als klokjes, maar ze rookten wel meer als klokjes!

Wat heeft de titel van dit stukje te maken met de rit? Wel voor enkele aandachtige toeschouwers zal het wel duidelijk zijn, Tijdens het rijden vond Manuel waarschijnlijk, dat zijn motorengel op de duozit te veel praatte en daarom gaf hij haar onder het RIJDEN een appel. Nu weten we allemaal wel (vanuit de Nederlandse bijbel) dat het Eva was die de man verleidde met een appel. Maar in Spanje is er misschien een ander versie: daar verleid Adam zijn vrouw Eva!
Na goed 1 kilometer gereden te hebben stond Manuel aan de kant en kwam Roswitha met de appel in de hand naar ons toegelopen. Als eerste reactie werd gedacht dat ze een schilmesje moest hebben. Maar dat was niet zo. Hun motor had geen benzine meer. Manuel begreep het niet voordat ze thuis waren vertrokken had hij nog geschuddeld en zat er volgens hem nog benzine genoeg in de tank. NIET DUS.
Als reactie hierop weer; Manuel wil je weten of er voldoende benzine in de tank zit moet je niet met de motor schuddelen. Schuddel maar met je ……… vul in naar believen.
Na de eerste ongewilde tankpauze ging het vlot verder. We genoten van het mooie landschap en de schitterende natuur. Hoffelijk zoals wij veteraan rijders zijn, passeerden we een-pk-rijders op gepaste wijze, zodat ze niet op hol sloegen.

Na 40 km had Anton een korte pauze ingelast. Daar werden we verrast met een koele frisdrank. Dat was zeker welkom bij de hoge temperaturen van de afgelopen dagen.
We reden tussen het gebied van de A67 en A73 en kwamen zo door vele mooi plaatsen en verder langs de Maas Baarlo, Kessel en tenslotte op het kerkplein in Neer.
Hier werd de grote pauze gehouden en konden de hongerig en dorstige coureurs even bijkomen van de vermoeienissen.

Tot verrassing en vertedering van vooral onze vrouwelijke deelnemers kwam de schoondochter van Wiel met de kleine baby een bezoekje brengen aan haar man Chris en aan opa Wiel, Het kindje werd spontaan gevoed (flesje uiteraard) door Margreth en Mariet de vrouw van Paul.
Vooral de motor van Ben trok veel belangstelling!( Zie fotoserie) Dat mag ook wel, want de oudste motor liep perfect en zag er OER uit!

Na een uurtje ging de sirene van Anton . Dat was het sein om aan het tweede gedeelte van de tocht te beginnen. Alleen…..de motor van onze achterrijder Henk wilde niet starten, Maar Henk zou Henk niet zijn als hij geen oplossing vond. Uit zijn tas haalde hij een reserveaccu compleet met draden en klemmetjes! En voor dat wij goed en wel in de gaten hadden dat er iets mis was met onze achterrijder snorde Henk weer vrolijk verder op zijn BMW

Jammer genoeg begon mijn FN 20 km voor de eindstreep te sputteren en te bokken als ik meer gas gaf! Was er iets mis met de choke, met de condensator of met de ontsteking. Ik wilde niet stoppen zolang de machine verder pruttelde.

We kwamen langs dorpjes en havens aan de Maas. We waren niet de enigen die verkoeling zochten in de buurt van het water. Het was gezellig druk.
Heibloem kwam in zicht en zonder gebruik van de bezemwagen arriveerden we na ongeveer 100 km weer bij de kerk. Daar konden we onder het genot van een drankje nog nakaarten.
Het was een gezellige tocht met mooie wegen, mooie natuur en goed georganiseerde pauzes. Kortom chapeau voor de organisatie: Anton, Paul Roost, Wiel, Henk en niet te vergeten bezemwagen chauffeur Chris.
John.